चसु

अध्याय १: द फिसटेल क्रॉनिकल्स (उमेर २०)  हिमालहरूले सपनाहरू र हावामा फुसफुसाएको कथाहरू बोकेको पोखराको मुटुमा धनुष नाम गरेको एक युवा केटा बस्थे। उनका दिनहरू फिस्टेल माउन्टेनको रंगले रंगिएका थिए, एक विशाल क्यानभास जसको विरुद्धमा उनको बाल्यकाल खुल्यो। हरेक साँझ, सूर्य चुचुरो पछाडि डुब्दा, अर्जुन आफ्नो क्षितिजमा प्रभुत्व जमाउने सिल्हूटबाट प्रेरित कथाहरू बुन्दै आफ्नो झ्यालमा बस्ने गर्थे। धनुषको कथाहरू आफ्नी हजुरआमाको पुरातन कथाहरूको जादूबाट जन्मेका थिए, र उनको आँखामा एक झलकसहित, उनले यी मनमोहक कथाहरूलाई संसारसँग साझा गर्न २० वर्षको उमेरमा अगाडि बढे। उनको आवाज, पुरानो र निर्दोषताको मिश्रणले फिशटेलको छायामा बिताएको बाल्यकालको जीवन्त चित्र कोरेको थियो। उनलाई थोरै थाहा थियो, यो उनको कथा सुनाउने ओडिसीको पहिलो अध्याय मात्र थियो। अध्याय २: फुजीको अन्तराल (उमेर ३०) तथापि, जीवनसँग कथाकारहरूलाई अप्रत्याशित मार्गहरूमा स्टेयर गर्ने तरिका छ। ३० वर्षको उमेरमा, धनुष आफूलाई उदाउँदो सूर्यको भूमिमा भेट्टाए, जहाँ माउन्ट फुजी फिशटेलको परिचित सिल्हूटलाई प्रतिस्थापन गर्दै स्टोइक सेन्टिनेलको रूपमा उभिएको थियो।

एकदिन मेरो कामको दिनको बीचमा, केहि अचम्मको घटना भयो। म बाल्यकालको पुरानो साथी च्याटमा आइन् । उनी एक परी देखिइन् मेरो लागि । उनले हाम्रो प्राथमिक विद्यालयको दिनको एउटा तस्बिर साझा गरिन् र मलाई यसमा म कहाँ थिएँ भनेर अनुमान गर्न सोधिन्।   जब मैले फोटो खोल्न क्लिक गरें, मैले भावनाहरूको भीड महसुस गरें। केटाकेटीहरूको शैक्षिक भ्रमणको समुह फोटो , सबै मुस्कान र खुसी, समय मा जमेको थियो। र त्यहाँ, यो सबैको बीचमा, छोटो कपाल र नीलो स्वीटर साथ एक कान्छो म पनि थिएँ।  मेरो साथीले प्रश्न फेरि सोधिन् : "के तिमी पत्ता लगाउन सक्यौ कि तिमी कहाँ छौ ?" मैले पुराना साथीहरूको अनुहार हेर्दै फोटो हेरेँ। र त्यसपछि यसले मलाई हर्ष विभोर बनायो - म त्यहाँ थिएँ, मेरो जीवनको समय साथीहरूसँग बिताएको एउटा सानो सुन्दर संसार थियो जहाँ नामहरू मेरा लागि कति अमूल्य ।   जब मैले अनुमान लगाएँ र मेरो जवाफ टाइप गरें, ममा खुशीको लहर आयो, र मेरो आँखामा आँसु भरियो। कामको तनाव अचानक सानो महसुस भयो, एक समयको मीठो सम्झनाहरू द्वारा प्रतिस्थापित भयो जब समस्याहरू साना थिए, र हरेक दिन एक साहसिक थियो।   मेरो कठिन दिनको बीच

घाँसको मैदानमा, राजु, एक जिज्ञासु खरायो, हरेक रात चन्द्रमाको उज्यालोलाई  माया गर्थे  ।  एक साँझ,उसको साथी  बुद्धिमान उल्लू नेत्रलालले खबर ल्याए , "भारतले चन्द्रमामा स्पेसशिप प्रक्षेपण गर्यो!" राजुले आँखा फराकिलो पारे । "के हामी तिनीहरू जस्तै चन्द्रमा भ्रमण गर्न सक्छौं?" नेत्रलालले जवाफ दिए, "जरुर , ठूलो सपना किन नदेखेको नि ?" राजुले साथीहरू जम्मा गरे - सुमी , वृन्दा  र डोटी। तिनीहरूले पातहरू र सिन्काहरू सहित एक विचित्र चन्द्र रकेट बनाए। ताराहरूले भरिएको रातमा, तिनीहरू माथि उठे, ताराको धुलो पछ्याउँदै। चन्द्रमाको क्रेटरहरूले तिनीहरूलाई छक्क पारे। चन्द्रमाले उनीहरूलाई न्यानो स्वागत गरे। "हामीले सपनालाई वास्तविक बनायौं," राजुले मुस्कुराए। तिनीहरूको घाँसमा फर्केर, तिनीहरूले आफ्नो कथा सबैलाई सुनाए । राजुलाई थाहा थियो: सपना देख्ने, साहसी र साथीहरूले चमत्कार बनाउँछन्। अब, राजुको चन्द्रमाको यात्राले सबैलाई ताराहरूसम्म पुग्न प्रेरित गर्नेछ ।

 I need to create dictionary from csv file and get values. The CSV is  items.csv  A,100000 B, 100000 C, 1000045 I need to search with first column and get second column over a dict. What I did is to transpose the table. items = pd.read_csv( 'items.csv' , index_col = 0 , header = None ).T.to_dict() def search_value (key_item): for item in items .keys(): if item == key_item: print( str (items[item][ 1 ]))

"के रोड  सडक बन्दैमा विकास हुन्छ , रोड बाटा बनाउनु मात्रै विकास हो ?" गतहप्ता नेपाली दूतावास टोकियोले आयोजना गरेको जापानमा रहेका विज्ञहरुको सम्मेलनमा टोकियो विश्वविध्यालय एक न्यूरो सर्जन भाई कड्किए।  निश्चय पनि उनको प्रश्न जायज थियो।  किनकि हामीले देखेको नेपालको विकास र विकास आयोजना  धेरै कुरा अपरिपक्व र सतही छन्।  हामी प्रथम त प्राणी हौ।  स्वथकर खाना , सफा पानी , सफा वातावरणमा बाच्नु पहिलो विकास हो।  त्यो फेज पुरा भयो त , निश्चय नै राजधानीमै स्वच्छ पानी र सफा हावा पाउन झन् झन्  गार्हो भैरहेको छ।  त्यस पछि शिक्षा , औषधिमूलो  प्राथमिकता आउँछ।  शिक्षाको कुरा  गर्दा अर्को एकजना विज्ञ भन्दै हुनुहुन्थ्यो - नेपालका २ कक्षामा  फोटो सिन्थेसिसिस  भन्ने विज्ञानको निकै गार्हो शव्द सिकाइन्छ।  तर हात धुने , दाँत माझ्ने जस्तो कुराहरू विरलै सिकाइन्छ।  स्वास्थ्यको कुरा गर्दा एकैचोटि क्यान्सर ,मुटुको रोगको कुरा गरिन्छ, सानो रुघा हेलचेक्राई गरिन्छ।  कसैले वैज्ञानिक तरीका सोच्ने प्रवृति कमै देखिन्छ।  अनि शिक्षा र स्वास्थ्यमा  हाम्रो यो दयनीय स्थित

एकादेशमा एउटा जंगल थियो रे।   जंगलमा एउटा सिंह राजा थियो रे।  समय बित्दै गयो र सिंह पनि बूढो हुदैँ गयो र शिकार गर्न सकेन।  अनि उसले जंगलका सबै जनवारलाई बोलायो र भन्यो  ।   " सुन सबै जना ,  बूढो भएँ , अब मा शिकार गर्न सक्दिन , तिमीहरू एक एक गरेर मेरो मा आउनुपरेको अवस्था , अनि म तिमीलाई खान्छु।  "  अरू जनावरले सिंहको कुरा सुनेर माने र अर्को दिनदेखि एक एक जना गरी सिंहको घरमा जाँदा भए।                     ***              **** **** अरु जनवार झैँ एकदिन खरायोको पालो आयो।  एकदिन एउटा खरायोको पालो आयो।  यसै मर्नु त्यसै मर्नु , खरायो विस्तारै सिंहको घरतिर लाग्यो।  अनि ऊ सिहको अगाडि टुपुलुक्क उपस्थित भयो।   " तँलाई डाम्ना खरायो , यति ढिलो हुन्छस् , मलाई भोक लागिसक्यो भन्ने थाहा छैन ? म त  तँलाई  अहिल्यै ह्याम्म खाईदिन्छु " - सिंह रिसाउँदै भन्यो।  " महाराज , म हजुरको आउँदै थिए, बाटोमा अर्को  एउटा सिंह फेला पर्यो र उसले आफूलाई जंगलको राजा भन्यो , म त् हजूर जंगलको राजा भन्दै थियो।   मत हजूर जंगलको राजा कि त्यो सिंह जंगलको राजा थाहा