चसु

अध्याय १: द फिसटेल क्रॉनिकल्स (उमेर २०)  हिमालहरूले सपनाहरू र हावामा फुसफुसाएको कथाहरू बोकेको पोखराको मुटुमा धनुष नाम गरेको एक युवा केटा बस्थे। उनका दिनहरू फिस्टेल माउन्टेनको रंगले रंगिएका थिए, एक विशाल क्यानभास जसको विरुद्धमा उनको बाल्यकाल खुल्यो। हरेक साँझ, सूर्य चुचुरो पछाडि डुब्दा, अर्जुन आफ्नो क्षितिजमा प्रभुत्व जमाउने सिल्हूटबाट प्रेरित कथाहरू बुन्दै आफ्नो झ्यालमा बस्ने गर्थे। धनुषको कथाहरू आफ्नी हजुरआमाको पुरातन कथाहरूको जादूबाट जन्मेका थिए, र उनको आँखामा एक झलकसहित, उनले यी मनमोहक कथाहरूलाई संसारसँग साझा गर्न २० वर्षको उमेरमा अगाडि बढे। उनको आवाज, पुरानो र निर्दोषताको मिश्रणले फिशटेलको छायामा बिताएको बाल्यकालको जीवन्त चित्र कोरेको थियो। उनलाई थोरै थाहा थियो, यो उनको कथा सुनाउने ओडिसीको पहिलो अध्याय मात्र थियो। अध्याय २: फुजीको अन्तराल (उमेर ३०) तथापि, जीवनसँग कथाकारहरूलाई अप्रत्याशित मार्गहरूमा स्टेयर गर्ने तरिका छ। ३० वर्षको उमेरमा, धनुष आफूलाई उदाउँदो सूर्यको भूमिमा भेट्टाए, जहाँ माउन्ट फुजी फिशटेलको परिचित सिल्हूटलाई प्रतिस्थापन गर्दै स्टोइक सेन्टिनेलको रूपमा उभिएको थियो।

एकदिन मेरो कामको दिनको बीचमा, केहि अचम्मको घटना भयो। म बाल्यकालको पुरानो साथी च्याटमा आइन् । उनी एक परी देखिइन् मेरो लागि । उनले हाम्रो प्राथमिक विद्यालयको दिनको एउटा तस्बिर साझा गरिन् र मलाई यसमा म कहाँ थिएँ भनेर अनुमान गर्न सोधिन्।   जब मैले फोटो खोल्न क्लिक गरें, मैले भावनाहरूको भीड महसुस गरें। केटाकेटीहरूको शैक्षिक भ्रमणको समुह फोटो , सबै मुस्कान र खुसी, समय मा जमेको थियो। र त्यहाँ, यो सबैको बीचमा, छोटो कपाल र नीलो स्वीटर साथ एक कान्छो म पनि थिएँ।  मेरो साथीले प्रश्न फेरि सोधिन् : "के तिमी पत्ता लगाउन सक्यौ कि तिमी कहाँ छौ ?" मैले पुराना साथीहरूको अनुहार हेर्दै फोटो हेरेँ। र त्यसपछि यसले मलाई हर्ष विभोर बनायो - म त्यहाँ थिएँ, मेरो जीवनको समय साथीहरूसँग बिताएको एउटा सानो सुन्दर संसार थियो जहाँ नामहरू मेरा लागि कति अमूल्य ।   जब मैले अनुमान लगाएँ र मेरो जवाफ टाइप गरें, ममा खुशीको लहर आयो, र मेरो आँखामा आँसु भरियो। कामको तनाव अचानक सानो महसुस भयो, एक समयको मीठो सम्झनाहरू द्वारा प्रतिस्थापित भयो जब समस्याहरू साना थिए, र हरेक दिन एक साहसिक थियो।   मेरो कठिन दिनको बीच