साहित्य भाव र सपनाहरू

साहित्य भाव र सपनाहरू 

जापानमा एउटा पुरानो गीत छ ,  चुकिनो साबाकू   अर्थ हुन्छ  चाँदनी रातको मरुभूमि । 

कातो मासाओले १९२३ मा लेखेको यो गीत  किन हो किन मलाइ मन पर्छ।  

गीतले  मरुभूमि नै नहुने एक किशोरले  मरुभूमिमा देखेको चाँदनी रातको कल्पना गरेका छन्। 

गीतमा उनी भन्छन् - " चाँदनी रातको मरुभूमिमा दुइवटा उँट कतै टाढाबाट आए। 

एउटामा सुनको आसन थियो , एउटामा चादीको  आसन थियो।  

सुनको आसनमा राजकुमार थिए ,

चाँदीको आसनमा राजकुमारी थिइन्। 

कतै टाढाबाट आएर कतै  चाँदनी रातको मरुभूमिमा  बिस्तारै कतै हराए। 

 गीतले  भन्ने यति नै हो तर यो गीतमा अपार भाव छ।  मरुभूमिनै नहुने जापानमा लेखकले  किन

मरुभूमि कल्पना गरे , रोचक प्रसँग छ।  लेखक त्यो बेला टिबिका बिरामी  थिए , उनी चिबा शहरकॊ 

एउटा समुद्री तटमा बसेर आफ्नो देशबाट निकै परको मरुभूमिको कल्पना गरेका थिए। 

त्यो बेला जापानीलई निश्चय नै समुद्रपार जान निकै ठूलो  कुरा थियो र विरामी कातोलाई निकै असंभव थियो।  

र उनीले यो कुरा गीतमा उतारॆ। 

अब प्रसँग बदलौ , हामी नसक्ने कुराहरू सपना देख्छौ , साहित्य पनि निकै भाव पाइन्छ ,  चन्द्रमा।  जापानमा साहित्यमा चन्द्रमा या प्रकृति धेरै नै 

आउने गर्दथ्यो।  तर  नील आर्म्सस्ट्रंग चन्द्रमा पुगे , ए मानिसहरू पनि पुग्न सक्ने ठाउँ रहेछ  भनेर आजकल त्यति वास्ता गरिदैन।  

हजार नोटमा भएका नाचुमेले  एकचोटि त्यो जमानामा आफ्ना चेलालाई भनेका थिए -"  ल भन त I love you लाई जापानीमा के भनिन्छ ?"

"आइ सित्ते इमासु " - चेलाले भनेका थिए।  

" हैन , " 

" आज चन्द्रमा कति सुन्दर हगि " - नाचुमेली दार्शनिक पारामा भनेका थिए।  

नपाएको , पहुँचमा नपाएको कुरा सपना हुन्छ , साहित्यमा अक्सर त्यो कुरा उतारिन्छ।  

स्यांग्जा एउटा गाउँको पहाडको टुप्पोमा हुर्केको यो किशोर मनलाई पनि मोटरगाडी  देख्ने , छुने कस्तो सपना थियो।  अनि त हामी त्यो डाडाको  बिसौनाको चौतारामा

 बसेर सिदार्थ राजमार्गमा आएका पोखराको  बाट आएका गाडी हरु मेरा , भैरहवाबाट पोखरातिर गएका गाडी तिम्रा भनेर खेल्थ्यौ। 

निश्चय नै मोटरगाडी मेरो लागि अहिले केही होईन जस्तो कि जापानीको लग्गी मरुभूमि र चन्द्रमा केही होइन। 

अन्तमा कातो  मासाओको  त्यो गीत वाचन  मेरो यो छोटो निवन्ध यही टुंग्याउँछु।

      月の砂漠を　はるばると
　　旅のらくだが　行きました
　　金と銀との　くら置いて
　　二つならんで　行きました


      金のくらには　銀のかめ
　　銀のくらには　金のかめ
　　二つのかめは　それぞれに
　　ひもで結んで　ありました


      先のくらには　王子さま
　　あとのくらには　お姫さま
　　乗った二人は　おそろいの　
　　白い上着を　着てました


      ひろい砂漠を　ひとすじに
　　二人はどこへ　いくのでしょう
　　おぼろにけぶる　月の夜を
　　対のらくだは　とぼとぼと
　　砂丘を越えて　行きました
　　だまって越えて　行きました